Het pad van hoop

Het pad van hoop

 "Mijn naam is Adèle en ik ben geboren in Rugari, een klein dorpje midden in de bergen in de regio Rusturu in de Democratische Republiek Congo. Ik ben vijfenzestig jaar geleden geboren, in een tijd dat er nog vrede was. Maar het leven nam twee jaar geleden een tragische wending toen bombardementen ons dorp troffen en we onmiddellijk moesten vluchten."

‍

"Mijn kleinzoon Faustin was nog maar heel klein toen zijn ouders stierven tijdens die vreselijke aanvallen. Ze haalden het dorp niet op tijd en tot op de dag van vandaag weet ik niet eens waar ze begraven zijn. Zijn ouders waren alles wat hij had , en hun verlies heeft een enorm gat in ons hart achtergelaten. Ik had geen andere keuze dan Faustin onder mijn hoede te nemen, vastbesloten om hem een toekomst te geven ondanks alle problemen en onzekerheid die op ons pad waren gekomen."

‍

‍

"We verlieten Rugari en lieten herinneringen aan een gelukkig leven achter. We reisden meer dan 40 km om Goma te bereiken, en elke stap was een strijd en elke nacht een uitdaging om onderdak te vinden.

We kwamen eerst aan in een noodkamp in Kibati, voordat we gedwongen werden te verhuizen naar het kamp in Mudja - waar we nu zijn. Toen we hier aankwamen, was duidelijk dat het leven hier heel zwaar was. De tenten stonden dicht op elkaar gepakt en vermoeide gezichten vertelden verhalen van verlies en wanhoop. Voor een oude vrouw als ik is het leven hier een dagelijkse strijd tegen honger, ziekte en eenzaamheid."

Het Mudja-kamp ligt ten noorden van de stad Goma en biedt momenteel onderdak aan meer dan 19.908 mensen. Ze komen uit verschillende gebieden waar gevechten zijn. Sinds het begin van ditnjaar zijn er verschillende vluchtelingenkampen ontstaan rond Goma. Na de recente gevechten, voornamelijk in het Masisi-gebied, is de stad Saké, 20 km ten westen van de stad Goma,[DM1] ontruimd. Als gevolg van de recente gewapende conflicten zijn meer dan 2,7 miljoen mensen ontheemd geraakt in de provincie Noord-Kivu.

‍

Medair heeft in februari 2024 een polikliniek opgezet in het kamp Mudja. Hier worden Adèle en haar kleinzoon Faustin regelmatig behandeld.

"De aanwezigheid van deze Medair-kliniek in ons kamp brengt een beetje licht in onze duisternis. De gratis medische zorg die we krijgen is van onschatbare waarde en biedt enige verlichting in onze situatie. Faustin en ik hebben regelmatig medische zorg nodig en elke keer krijgen we een warm welkom. Maar jullie hebben ons veel meer gegeven dan medicijnen en verband; jullie hebben ons hoop gegeven. Jullie hebben ons menselijkheid en meeleven laten zien en dat is echt een lichtpuntje in deze donkere tijden. Daar ben ik dankbaar voor."

‍

Vandaag de dag wonen Adèle en Faustin in een klein onderkomen in het Mudja-kamp. Ze zijn een van de voorbeelden van hoeveel veerkracht veel mensen in Congo hebben, ook al zijn ze slachtoffers van geweld. Ze blijven hopen op vrede in hun oude dorp, ook nu ze al twee moeilijke jaren van tent naar tent trekken.

"We zijn twee van de mensen die gebruik maken van de gratis medische zorg die Medair geeft. We zijn hier zo blij mee en het maakt voor ons het verschil van de wereld. Ik kijk elke ochtend naar de zonsopgang in de wetenschap dat we op weg zijn naar hoop. Dus dank jullie wel. Bedankt voor jullie inspanningen, voor jullie liefde en voor het aanwakkeren van de vlam van menselijkheid in onze gewonde harten."

‍

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van middelen die verzameld zijn door medewerkers van het programma en het hoofdkantoor van Medair. De opvattingen in dit document zijn uitsluitend die van Medair endienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële mening vanenige andere organisatie.