De strijd tegen honger in Zuid-Soedan

In Zuid-Soedan stapelen de crises zich op. Geweld, klimaatverandering, heel veel mensen op de vlucht en een instortende economie zorgen ervoor dat miljoenen gezinnen te weinig te eten hebben. De Verenigde Naties en het Wereldvoedselprogramma noemen Zuid-Soedan een van de grootste hongercrises in 2024. De situatie wordt bovendien verergerd doordat er mensen vluchten voor het geweld in het buurland Soedan. Gevreesd wordt voor grote overstromingen, aanhoudend geweld en grote voedseltekorten. Door deze opeenstapeling van problemen is de situatie in het land rampzalig.

In een analyse voorspelt het Famine Early Warning Systems Network (FEWS NET) dat acht tot negen miljoen mensen – tot 70% van de inwoners in Zuid-Soedan – acute voedselhulp nodig heeft in de droge tijd, de periode van juli tot en met september, wanneer er heel weinig voedsel voorhanden is. In gebieden waar overstromingen verwacht worden is het risico op hongersnood bijzonder groot.  

Zware overstromingen verwacht

In de tweede helft van 2024 loopt Zuid-Soedan het risico van overstromingen. Vanwege het extreem hoge waterpeil in het Victoriameer hebben de Oegandese autoriteiten water laten wegstromen in de Nijl, die zich verder door Zuid-Soedan een weg baant. Deze rivier dreigt te overstromen. Gevreesd wordt dat gewassen en vee verloren zullen gaan, handelswegen afgesneden worden en dat er uitbraken van ziekten zullen komen. De voedselonzekerheid zal hierdoor waarschijnlijk nog sneller toenemen en UNICEF schat dat 480.000 kinderen jonger dan vijf jaar in de komende maanden ernstig acuut ondervoed raken.

Nieuwe hoop voor het gezin van Nyabang

Medair is sinds jaren aanwezig in Leer en Pibor om daar levens te redden. Deze gebieden hebben vaak last van overstromingen en de voedselonzekerheid is er extreem hoog. In klinieken behandelen onze teams kinderen jonger dan vijf jaar die ernstig ondervoed zijn en extra medische complicaties hebben.  

Het gezin van Nyabang verbouwde vroeger voedsel in hun tuin in Leer, maar door het geweld moesten ze vluchten en lijden ze nu vaak honger. In de omgeving waar ze nu verblijven is weinig ruimte om groenten te verbouwen en bovendien overstroomt het gebied regelmatig. De voedseldistributies in het dorp zijn afgenomen omdat hulporganisaties minder geld binnen krijgen voor de noodhulp. De acht maanden oude Nyaruach was ondervoed en werd ook nog eens ziek. Haar moeder was ten einde raad.

“We hebben niet genoeg te eten. Er is veel te weinig en iedereen heeft honger. Vaak hebben we de hele dag niets te eten en gaan we met honger naar bed. Ik heb er drie uur voor moeten lopen door de hitte, maar de kliniek van Medair was mijn enige optie,” vertelt  Nyabang, die drie kinderen heeft. “Er kwam iemand van Medair bij ons langs om mijn baby te controleren op ondervoeding. Hij zag dat Nyaruach ernstig ondervoed was en vertelde over de gratis zorg die hier gegeven wordt. Mijn dochter werd nog zieker, ze moest overgeven, had diarree en hoge koorts. Ik maakte me heel veel zorgen en ik wist dat ik haar direct naar het centrum moest brengen.”

‍

Ons team nam Nyaruach op en behandelde het meisje met medicijnen en therapeutische melk tegen ondervoeding. De baby knapte snel op en reageerde gelukkig goed op de behandeling. Haar moeder Nyabang is opgelucht en blij:

“Ze is heel snel beter geworden. In een paar dagen heeft ze meer gewicht en energie gekregen. En Nyaruach is weer aan het spelen. Ik ben zo blij en dankbaar als ik dat zie. Dat ze weer beter zou worden was voor mij het allerbelangrijkste. Dankzij jullie hulp is dat nu gebeurd. Dit centrum betekent heel veel voor ons. Jullie redden de levens van onze kinderen en geven weer hoop aan de gezinnen in deze moeilijke tijden. Ga alsjeblieft door met de hulp, zodat meer kinderen gered kunnen worden.”

Daar doet Moses het voor. Hij is de medisch verantwoordelijke in het stabilisatiecentrum. Hij voelt zich geroepen om de kwetsbare mensen in Leer te helpen.

“Het maakt me blij als ik het resultaat van ons werk zie. Wanneer de kinderen goed op de behandeling reageren, weet ik dat we echt belangrijk en nuttig werk doen. Ondervoeding is een groot probleem hier in Leer. Als er baby’s zijn met onderliggende medische complicaties, dan wordt het snel levensbedreigend. Het belangrijkste is dat ze beter worden, zodat ze een nieuwe start kunnen maken in hun jonge leven.”

‍

Hoop houden middenin een crisis

In een land dat verscheurd is door conflicten, ontheemding en natuurrampen is hoop een zeldzaam en kostbaar iets. Het werk dat Medair doet in de kliniek is meer dan medische zorg. We laten ook zien dat er in donkere tijden mensen zijn die zorgen, die zich inzetten voor de kwetsbaren en vechten voor hun overleven. Dit herstel van hoop is net zo belangrijk voor de ziel als voedsel is voor het lichaam.

In het stabilisatiecentrum van Medair worden niet alleen mensenlevens gered, maar wordt ook gewerkt aan herstel en veerkracht op de lange termijn. Door jonge kinderen te helpen om ernstige acute ondervoeding en andere levensbedreigende aandoeningen te boven te komen, geeft Medair hen de kans om op te groeien tot gezonde, productieve mensen. Dit draagt bij aan het herstel van de samenlevingen en hopelijk ook aan het herstel en de ontwikkeling van het land Zuid-Soedan.

‍

Uw steun is belangrijk

Met uw steun aan het werk van Medair draagt u rechtstreeks bij aan het redden van levens, het herstel van gezondheid en het brengen van hoop naar enkele van de meest kwetsbare mensen ter wereld. Dankzij uw bijdragen kunnen we gratis levensreddende hulp bieden in Zuid-Soedan; hoop en genezing voor mensen die dat zo hard nodig hebben. Dank u wel voor uw aanhoudende steun.

De voedingszorg van Medair in Leer en Pibor wordt gefinancierd door USAID, WHO, SSHF, UNICEF en giften van particuliere donateurs.

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.  

‍

‍